De gedragscodes zouden vertaald moeten worden in de lokale taal, toegankelijk gemaakt voor arbeiders en gepubliceerd op de website van het bedrijf, net zoals het sociaal jaarverslag. Meer vooruitstrevende bedrijven werken samen met vakbonden en andere arbeidersorganisaties om te begrijpen hoe de arbeiders hun situatie zien. Zij geven hen soms ook een opleiding, zodat ze weten wat hun rechten zijn en hoe deze uit te oefenen. Bedrijven zouden verder een klachtenprocedure moeten ontwikkelen zodat arbeiders eventuele schendingen van gedragscodes kunnen melden.

Natuurlijk betekent een gedragscode weinig zonder onafhankelijk bewijs dat hij nageleefd wordt in fabrieken. Ideaal gezien komt dit bewijs van arbeiders zelf, verenigd in een onafhankelijke vakbond. Maar de meeste bedrijven hebben als belangrijkste instrument voor naleving van hun gedragscodesgekozen voor sociale audits: inspecties van de arbeidsomstandigheden in fabrieken.