Solidariteitsoproepen worden gelanceerd wanneer organisaties van kledingarbeidsters - meestal zijn 80% of meer van de werknemers in kledingfabrieken vrouwen - om internationale steun vragen als hun rechten in een concrete fabriek worden geschonden. Een oproep bestaat er meestal in dat geëngageerde consumenten en organisaties in Europa worden verzocht het kledingmerk of de kledingdistributeur onder druk te zetten om verantwoordelijkheid op te nemen en om de schendingen bij de onderaannemer te doen stoppen. Verder worden ook protestbrieven gestuurd naar de eigenaars van de fabriek of lokale regeringsinstanties (bijv. Ministerie van Arbeid) met het verzoek positieve actie te ondernemen. In sommige gevallen worden er ook andere actiemiddelen aangewend, zoals persconferenties of manifestaties, om de publieke aandacht te trekken op de rechtenschendingen. Westerse kledingmultinationals zijn namelijk zeer bekommerd om hun publieke imago, en dat grijpt de Schone Kleren Campagne aan om ze tot sociaal verantwoordelijk ondernemen aan te porren.
De vakbondsvrijheid staat zwaar onder druk in Cambodja. Aan de lopende band worden vakbondsleiders - en militanten opgepakt, manifestaties worden neergeslagen met geweld. Tegelijkertijd weigert de overheid te onderhandelen over essentiële zaken zoals het wettelijk minimumloon.
Bangladesh is het naaiatelier van de wereld. Maar liefst 1 op 10 kledingstukken in onze kleerkast werd in Dhaka gemaakt. In heel Bangladesh zijn er 5000 kledingfabrieken, de sector stelt zo'n 4 miljoen mensen tewerk. Ook in Bangladesh zijn het vooral vrouwen die in de kledingfabrieken werken.