1. De bekende merken en ketens

De grote kledingbedrijven maken de kleding niet zelf; ze kopen ze aan bij producenten in lagelonenlanden. Vooral in Aziatische en Zuidoost-Aziati­sche landen (China, Bangladesh, India, Cambodja,...), waar miljoenen, vooral jonge vrouwen, werken in de kledingindustrie. Verder laten Europese merken nog produceren in enkele Oost-Europese landen, Noord-Afrikaanse landen en Turkije – ook vanwege de lagere transportkosten. Hier vind je meer informatie over de complexe keten van de kledingsector en de belangrijkste problemen in de sector. 

Bewuste consumenten moeten druk blijven uitoefenen op de kledingmerken om hun sociale verantwoordelijkheid echt seri­eus te nemen. Een gedragscode mag niet enkel als een imago verbeterend middel gebruikt worden. In België hebben dankzij voortdurende druk recent de modemerken JBC en Bel&Bo zich aangesloten bij de Fair Wear Foundation. Mayerline, ACP, Stanley&Stella en B&C waren al lid. De Fair Wear Foundation wordt door de Schone Kleren Campagne naar voor geschoven als het meest betrouwbare initiatief, omdat het o.a. door de nauwe betrokkenheid van de lokale vakbonden in de productielanden garant kan staan voor echte verbeteringen. 

Waar kunnen we 'schonere' kleding kopen? SKC publiceert regelmatig een 'Wij willen schone kleren' rapport, een grootschalig onderzoek waarin de arbeidsomstandigheden bij de kledingproductie van merkkleding onderzocht worden. Van ieder merk wordt een profiel geschetst dat aantoont welke inspan­ningen het bedrijf doet en welke stappen het al gezet heeft. Het is bovendien goed om in de winkel zelf info te vragen over de herkomst en arbeidsomstandigheden waarin een kledingstuk is gemaakt. Dan voelt het merk dat je als consument echt belangstelling hebt voor kleding die aan sociale mini­mumnormen voldoet. Een iets andere aanpak volgt 'Rank a Brand', een initiatief dat na grondig onderzoek van zoveel mo­gelijk informatie, o.a. van de websites van de merken, de sociale én ecologische duurzaamheid van een merk uitdrukt in een letterscore of percentage. 

2. Pioniers van duurzame en ethische mode

Er zijn in Vlaanderen ook handelaars die van ecologisch duurzame en/of ethische mode hun handelsmerk willen maken. Zij verkopen meestal een combinatie van ecologische én sociaal duurzame kleding. Kleding die het milieu spaart, kan biovezelkleding zijn (uit weefsel van een biologisch geteelde vezel) of, beter nog, ecologische kleding, waarvan het bioweefsel ook ecologisch 'veredeld' is. Keurmerken van ecologische kleding omvatten meestal ook sociale normen – maar niet altijd. Fairtrade kleding komt uit de eerlijke han­del, die de ontwikkeling van het zuiden wil bevorderen, maar kan bovendien ook uit biokatoen (of een andere biovezel) bestaan, en ook verder ecologisch veredeld zijn. Je vindt meer info over de verschillende types sociaal en ecologisch duurzame kleding in onze brochure 'Op zoek naar duurzame kleding. Wat en waar?' of bij Rank a Brand